“Eindhovense wethouder legt werk cliëntenraad tijdelijk stil en eist co-creatie”

Nieuws vanuit cocreatie land, dit keer over vertegenwoordigers van inwoners. Deze blog is ontstaan vanuit het nieuws, dat een wethouder de lat hoger of anders legt, dan de cliëntenraad zelf.

Er schijnt onenigheid te zijn over de werkwijze van de cliëntenraad, met name over de verwachtingen om de achterban te betrekken op een andere manier, dan de traditionele wijze. Hoe kom je tot een advies, dat meer gedragen wordt door de achterban. Nou sta ik zelf te ver van deze casus, om hier verdere inzichten of conclusies uit te halen. Wel zie ik een uitdaging, waar veel vertegenwoordigende organen mee te maken hebben.

De cliëntenraad gaf aan, dat de wethouder wilde, dat we ons niet langer richtten op onze adviserende taak. We zouden cocreatie-bijeenkomsten moeten gaan organiseren met allerlei mensen, die bij een bepaald onderwerp in het sociaal domein betrokken zijn.”

Is hier een patroon te herkennen?

Het is inderdaad ouderwets om te denken, dat een maandelijks overleg met een kleine groep  ‘usual suspects’ inzicht geeft in wat er daadwerkelijk speelt in de samenleving. De vertegenwoordigers hebben het behoorlijk zwaar hiermee, want hoe zorg je ervoor, dat je de kwesties van de achterban vangt en deze op een goede manier ter tafel brengt.

Schaalgrootte in diversiteit, noodzaak!

Bij een groep>150 inwoners moet je het principe van een representatieve groep loslaten. Ga op zoek naar de kracht van cocreatie en probeer zicht te krijgen in  de verschillende belangen, motivaties, drijfveren, problemen en oplossingen van de achterban. Deze achterban heeft verschillende prioriteiten, waarden en verantwoordelijkheden. Ook worden ze door bepaalde vraagstukken meer geraakt dan door andere. Juist deze verhalen van deze achterban geven pas echt inzicht in de werkelijkheid van de levens van inwoners.

Cocreatie, maar hoe?

Vroeger waren experts binnen bijvoorbeeld een cliëntenraad de meest geschikte personen on kritische adviezen te schrijven. En begrijp me goed, er moeten mensen in de cliëntenraad zitten met kennis van de inhoudelijke context. Toch pleit ik ervoor, dat dit soort organen zich meer gaan bekwamen in cocreatie. Wanneer we, zoals de wethouder, het belangrijk gaan vinden, dat we bij complexere vraagstukken de perspectieven van de achterban boven tafel weten te tillen en hier samen gaan bouwen aan oplossingsrichtingen, dan vraagt dit iets heel anders.

Het betekent in de praktijk dat je moet leren, hoe je met diverse belangen om kunt gaan (constructieve belangenverstrengeling). Je leert waardevolle signalen, inzichten en verbanden, die verborgen zitten in menselijke ervaringen en observaties zichtbaar te maken en deze inzichten in cocreatie door te ontwikkelen naar gedragen oplossingen.

Misschien een handreiking om deze vertegenwoordigende organen een leertraject “Hoe cocreëer ik met mijn achterban” te geven? De cocreatieschool is er klaar voor.